Za ryzyko technologiczne uznaje się każdą formę niepewności związanej z aktywnym i zmiennym procesem technologicznym. Jest to forma ryzyka, której skutki mogą być bardzo dalekosiężne, co wynika z faktu, iż zawiera ono w sobie dużo elementów, które mogą one objąć.
Aby zminimalizować ryzyko technologiczne należy podjąć odpowiednie działania, których celem jest obniżenie możliwości jego wystąpienia do minimum oraz wykorzystywanie pewnych zabezpieczeń, które dodatkowo będą to ryzyko ograniczały. Za główne przyczyny ryzyka technologicznego w przemyśle uznaje się takie zdarzenia jak pożar, wybuch bądź emisja materiałów niebezpiecznych.
Obecnie najpopularniejsze są dwa rozwiązania, które mają na celu zabezpieczać przed ryzykiem technologicznym. Są to:
- indywidualne gromadzenie środków przeznaczonych na pokrycie ewentualnych szkód wynikających z nieprzewidzianych zdarzeń,
- przerzucenie kosztów związanych z ryzykiem na inny podmiot, którym najczęściej jest zakład ubezpieczeniowy. To właśnie zakład ubezpieczeniowy jest tu zobowiązany chronić przed ewentualnymi skutkami wynikającymi z ryzyka.
Do oszacowania ryzyka, system zarządzania ryzykiem wykorzystuje metody jakościowe i ilościowe. Do metod jakościowych zalicza się metodę matryc ryzyka, metodę wstępnej analizy zagrożeń, analizę sposobów uszkodzenia i skutków, analizę „co, jeśli” oraz audyt. Z kolei w przypadku metody ilościowej są to studium zagrożeń i zdolności działania, analiza drzewa uszkodzeń, analiza drzewa zdarzeń, analiza przyczyn i skutków oraz analiza błędów ludzkich.
Zarządzanie ryzykiem technologicznym nie jest zadaniem prostym, jednak bardzo istotnym. Ważne jest, aby zostało ono umiejętnie rozpoznane, a do jego eliminacji zostały wykorzystane optymalne metody. Takie działanie pozwoli ograniczyć prawdopodobieństwo wystąpienia ryzyka technologiczne do minimum.
